نرم افزار و برنامه نویسی

در این مطلب با انواع متغیر ها در برنامه نویسی آشنا خواهید شد. برای گردآوری مطالب از سایت ابرمتن استفاده کرده ایم.

متغیر ها در برنامه نویسی و در دنیای کامپیوتر، در واقع مکانی از حافظه کامپیوتر هستند که می توانند داخل خود مقداری را ذخیره و نگهداری کنند. چرا به آن ها متغیر می گوییم؟

دلیل این نام گذاری این است که این خانه از حافظه تا انتها همین مقدار را نمی گیرد. یعنی ممکن است در طول برنامه شما و یا در طول استفاده از کامپیوتر، این مقدار تعیین کند. حتی ممکن است که آن خانه از حافظه آزاد شود و در دسترس منابع دیگر قرار بگیرد. پس مقدار داخل یک متغیر، ثابت نیست و می تواند در طول زمان تغییر کند.

به این تعریف از دانشنامه ویکی پدیا دقت کنید:

در برنامه‌نویسی رایانه، یک متغیر (به انگلیسی: Variable) یک مکان در حافظه (آدرس حافظه) است که دارای یک نام نمادین با عنوان شناسه (به انگلیسی: Identifier) می‌باشد و می‌تواند حاوی اطلاعات یا یک مقدار معلوم یا مجهول که به آن ارزش (به انگلیسی: Value)گفته می‌شود باشد. به زبان دیگر، متغیر در برنامه‌نویسی به فضایی که برای ذخیره داده‌ها کنار گذاشته شده‌است می‌گویند.

انواع متغیر ها در برنامه نویسی

در بعضی زبان های برنامه نویسی مانند سی و سی پلاس پلاس، به هنگام تعریف یک متغیر باید نوع آن را نیز مشخص کنید(مانند مثال بالا).

واضح است که برای شروع کدنویسی در این زبان ها، شما باید با انواع متغیر ها آشنایی کافی داشته باشید. در این بخش ما به شما انواع متغیر ها را توضیح می دهیم.

اعداد:

• اعدادصحیح (integral) : این اعداد در اکثر زبان های برنامه نویسی به صورت int تعریف می شوند. و نشان دهنده بازه ای از اعداد مثبت و منفی و صفر هستند.
• اعداد اعشاری یا ممیز شناور (float point): در زبان های برنامه نویسی معمولا این نوع را با نام float می شناسند. و اگر تعداد اعشار بیشتر و دقت بیشتری نیاز باشد، از double نیز استفاده می کنند.
• اعداد دودویی (Boolean): این متغیر نشان دهنده true و false است. معمولا true را معادل عدد 1 در نظر می گیریم و false را معادل عدد 0. ( در بعضی زبان ها مانند سی و سی پلاس پلاس، 0 برابر با false است و هر چه غیر صفر true است.)

کاراکتر ها و رشته ها:

• کاراکتر: اگر بخواهیم فقط یک کاراکتر ار تعریف کنیم از کلیدوازه char استفاده می کنیم. (بیشترین استفاده در زبان C)
• استرینگ (string) : وقتی  مجموعی از کاراکتر ها را تعریف می کنیم (مانند نام و یا نام خانوادگی) از نوع string برای تعریف آن استفاده می کنیم.

متغیر ها در برنامه نویسی انواع مختلفی دارند که در این مطلب به توضیح نحوه نام گذاری آن ها می پردازیم.

اولین سوال این است که یک متغیر چیست؟

متغیر فضایی از حافظه است که مقدار خاصی را در خود جا می دهد. این فضای حافظه دارای یک آدرس یا identifier است و همین طور دارای مقداری است که به آن value   می گوییم.

هر متغیری در برنامه نویسی باید دارای نام باشد که این نام اختیاری است. البته بهتر است که برای نام گذاری متتغیر ها از اسامی دارای معنی استفاده کنید. مثب=لا اگر می خواهید نام خود را داخل یک متغیر از نوع رشته ذخیره کنید، نام آن را یه صورت MyName تعریف کنید. نام گذاری در برنامه نویسی نیز قوانین خاص دارد. به عنوان مثال در تعیین نام نباید فاصله وجود داشته باشد. یعنی MyName غلط است.

عدد در ابتدای نام نمی تواند بیاید و تنها کاراکتری که در تعیین نام یک متغیر مجاز است underscore یا _ است.  مدلهایی برای تعیین نام های دو بخشی وجود دارد که در ادامه آن ها را نیز توضیح می دهیم.

اگر نام مدنظر شما متشکل از دو کلمه است، مانند my name به روش های استاندارد زیر می توانید آن هارا تعریف کنید:

1- استفاده _ میان دو کلمه : my_name

2- حرف اول کلمه دوم بزرگ: myName

3- در بعضی موارد مانند تعیین نام کلاس ها بهتر است که حرف اول نیز بزرگ باشد: MyName